SEMANA DE ARQUEOLOXÍA

miércoles, 21 de junio de 2017

BRONCE ETRUSCO. Nº 13

1. Os etruscos

A civilización etrusca desenrolouse entre os séculos VIII e I a.C na rexión coñecida como Etruria, territorio que se extendía ao longo da península itálica dende os Alpes ata as orillas do río Tíver. A caída da cidade de Veyes no ano 396 a.C marca o comezo da conquista romana de Etruria que rematou no ano III a.C.

1.1 A arte etrusca, escultras

As realizacións escultóricas dos etruscos centráronse na producción de terracotas e relieves cerámicos aplicados nos seus templos en forma de antefixos ou placas de revestimento. Nesta arte tamén está presente o espírito dinámico e vital que se pode observar na pintura. O culto ós mortos lévalles a modelar as efixes dos difunto que , ás veces, repousan sobre os sarcófagos ou que fan de tapas nas urnas cinerarias chamadas "cánopes".
A arte etrusca diferénciase da grega pola fusión de formas doutras culturas. As pinturas, xeramente en sepulcros están influídas polo mundo oriental.
Na esculutra destacan os bronces, terracotas e relieves de cerámica en templos, efixies de difuntos sobre sarcófagos e cánopes. Podemos salientar "O sarcófago dos esposos" e o "Apolo de Velles" do templo de Porto Accio. Ademáis da petente influencia helénica, nel faise ver claramente o vitalismo etrusco.
Por outra banda tamén é moi salinetable na escultura etrusca a chamada "esculutra animalista", moi caracterísica da arte etrusca e a "esculutra zoomorfa", que probablemente situábase na entrada das necrópolis, polo que se trataría de xenios protectores: 
-Monstros fantásticos de tipoloxía oriental, "A quimera de Arezzo"
- Ou de caracter naturalista, " A loba do capitolio", que co tempo convirteuse en símbolo de Roma 
2. A estratuilla

"Estatuilla de bronce (ex-voto) dunha muller representando a unha diosa, tal vez sexa Afrodita, con diadema e túnica longa" - Reseña do museo do Louvre.
Como se pode ver na descripción que desta estatuilla se fai na páxina do Louvre, créese que a mesma era un ex-voto. Estes eran unhas ofrendas que os xentiles facían ós seus deuses. Depositábanse en santuarios ou lugares de culto, e podrían consstir en figurillas representando persoas, animais, alientos, etc. 
As estatuillas de bronce son moi numerosas nos santuarios etrsucos, presentan unha notable deformación no sentido da lonxitude da figura humana, un aspecto de pilar delgado e reata cun efecto surrealista nunha cabeza diminuta.
Esta estatuilla foi achada nun  santuario adicado a Diana en Nemi (Italia central), Etruria. Aproximadamente data do ano 350 a.C e actualmente forma parte da colección adiacada á arte etrusca do museo do Louvre.


Autor: Telmo Fontenla Rodríguez.
Curso: 4º C

Bibliografía:
 - Historia universal, El País.
- Gran ecniclopedia temática SAPIENS.
- Cenruriespass. tumbrl.com
- La belleza... Una necesidad, labellezadesnible.blogspot.com.es
- Jesus A. Manaque , profesor del IES Isabel Hernández.

No hay comentarios:

Publicar un comentario